Praktyka wdzięczności

„Wdzięczność. Najtańszy bilet do szczęścia.” Liv Larsson

Jestem wdzięczna za długi postój pociągu w polu, bo mogłam podziwiać zielone cyprysy.

Jestem wdzięczna, że nadrabiając drogi podczas wędrówki mogłam gościć w zaciszu kasztanowego gaju.

Jestem wdzięczna za zmęczenie podczas wędrówki, bo to znaczy, że mogę chodzić i docenić każdy powiew wiatru.

Jestem wdzięczna, że mogłam zboczyć ze szlaku, bo tym samym moim oczom ukazał się spektakularny widok na soczystą zieleń łąk w blasku jesiennego słońca.

Jestem wdzięczna za trudną i mozolną trasę pod górę, bo mogę podziwiać ze szczytu przepiękne widoki i otulić się ciszą.

Jestem wdzięczna za samotną wyprawę, bo mogę odczuwać radość z każdego spotkania z człowiekiem na szlaku.

Jestem wdzięczna za pragnienie, bo mogę ugasić je górską źródlaną wodą.

Jestem wdzięczna za zgubienie się na szlaku, bo mogę zapytać przypadkowo spotkanego człowieka o drogę.

Jestem wdzięczna za opóźniony samolot do Warszawy, bo mogę dłużej zostać we Włoszech i konwersować w języku włoskim.

Jestem bardzo wdzięczna Kasi z Kamiennego Domu za jej codzienne wpisy na blogu http://domzkamienia.blogspot.com/, dzięki którym ją poznałam.

Jestem Ci Kasiu bardzo wdzięczna, że mogłam gościć w Twoim Domu i poznać Twoich Najbliższych. Jestem Ci wdzięczna za długie wędrówki, za wspólne rozmowy o życiu i za pyszne jedzenie.

Jestem wdzięczna Mario za pomoc, za logistykę, za sokoli wzrok, za dobry humor, za towarzystwo.